Dieta w chorobach wątroby
lek. med. Grzegorz Madej
Ordynator II Oddziału Chorób Zakaźnych
WSS im. J. Gromkowskiego we Wrocławiu
Tekst pochodzi ze strony http://www.grzegorz-madej.pl/
Według zasad współczesnej hepatologii nie obowiązuje już uniwersalna „dieta wątrobowa”. Wynika to z postępów wiedzy medycznej w poznawaniu
różnorodnych przyczyn chorób wątroby i mechanizmów którymi się rządzą.
Wiedza ta pozwala na coraz skuteczniejsze leczenie farmakologiczne,
niezbędnie uzupełnione optymalnym leczeniem żywieniowym. Leczenie żywieniowe
musi być dopasowane indywidualnie do każdego pacjenta z uwzględnieniem
charakteru patologii wątroby, czasu jej trwania, stadium zaawansowania i uszkodzenia
oraz przy uwzględnieniu stopnia wydolności narządu jak i uwzględnieniu
innych współistniejących schorzeń (cukrzycy, otyłości, chorób trzustki,
żołądka, chorób jelit). Dla przykładu, proste stłuszczenie wątroby u pacjenta
z nadwagą leczy się zupełnie inną dietą aniżeli u chorego wyniszczonego
rozsianą chorobą nowotworową czy też ze skrajnie zaawansowaną alkoholową
marskością wątroby. Inną dietą leczy się pacjentów ze schorzeniami
metabolicznymi związanymi z przeładowaniem organizmu żelazem czy miedzią, a zupełnie
inaczej chorego z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby przy
współistniejącej cukrzycy. Tak więc, uwzględniając złożone procesy metaboliczne
i patofizjologiczne, jak i nowoczesną wiedzę o chorobach
wątroby, leczenie dietetyczne stało się tak samo ważne w procesie
leczniczym jak farmakologia, przyczyniając się tym samym do osiągnięcia sukcesu
terapeutycznego.